2012-02-29

Япон хайку

Хуучин цөөрөм рүү
Хөөрхий мэлхий дэвхрэхэд
Усны чимээ гарав. Басё
***
Мөчир дамжин гүйж
Мөнгөн дусаал урсах нь
Хаврын бороо ажээ. Басё
***
Цэцгэс хагдарч
Цэцгийн үр газарт унах нь
Хэн нэгний нулимс мэт. Басё.
***
Дуусч байгаа намрын
Гунигт автсан надад бол
Бурхад ч, Будда ч эс орших ... Масаока Шики
***

Цаасан цонхыг
Цоолох хүнгүй боллоо
Гэтэл гэрт хэчнээн хүйтэн!
Энэ хайкуг унших бүрт уйлмаар болдог. Эдогийн үеийн яруу найрагч бүсгүй Тиё нас барсан хүүхдээ санагалзан байж бичжээ. Япон орны хойд нутгийн өвөл Монголынхоос дутахгүй. Дундад зууны, хятад маягийн цаасан цонхыг цаасан цонх л хүйтэн жавар хаацайлна. Тиё ядуу хүний эхнэр байсан гэдэг. Томоогүй үр нь цонхыг хуруугаараа цоолж, эцэг эхдээ түвэг уддаг байж л дээ. Тэр жаахан амьтныг эрлэг аваад явчихаж. Одоо хэн ч цонх цоолж, хүйтэн жавар оруулахгүй. Салхигүй дулаан байшинд ямар ч жаргал алга. Эх сурвалж: Г. Аюурзана Дурлалгүй ертөнцийн блюз номоос.

No comments:

Post a Comment